Maritime Security and the Vulnerability of the Energy Supply Chain in the Somalia – Red Sea Corridor

Energy Crises Do Not Always Begin at the Wellhead. They Sometimes Begin at Sea.

 On 7 November, an LNG tanker sailing off the coast of Somalia avoided an organized maritime piracy attempt through evasive maneuvering. Following the reporting of similar threat perceptions by other tankers navigating the same route, the European Union Naval Force (EU NAVFOR) decided to redeploy active patrol units to the region.

This situation does not represent an isolated security incident. It indicates that the Red Sea – Aden – Somalia transit corridor has once again become a critical zone of vulnerability in global energy security.

 This corridor plays a decisive role not only for tankers transporting oil and LNG but also for the overall flow of the global supply chain. Therefore, energy crises often emerge not at the site of production but along the transportation routes that enable market access.

 

The Strategic Nature of Maritime Corridors

 A significant portion of global LNG trade passes through the Suez Canal and the Bab el Mandeb Strait. When security risks increase along this passage, tankers are required to divert to the Cape of Good Hope route. This diversion increases transit durations by approximately two to three weeks, raises insurance premiums, expands freight costs, and ultimately heightens price volatility in energy markets.

 Therefore, energy supply security is not limited solely to production capacity or access to resources. Today, the security of transportation routes has become a core component of pricing models. The energy supply chain consists of the sequence of resource, production, transportation and market access. The most fragile link in this chain is often the maritime chokepoint. 

The New Dimension of the Offshore Concept

 For many years, the offshore concept was primarily associated with hydrocarbon production in open waters. However, the contemporary geostrategic equation has expanded the concept beyond production to include transportation and maritime control. Accordingly:

• Deepwater production facilities

• Subsea pipelines

• Critical tanker transit corridors

• Narrow straits such as Suez, Bab el Mandeb and Hormuz

 have become primary determinants of energy security. The value of energy is no longer defined solely by where the resource is located but by the geographic markets to which it can be delivered.

Implications for the Coming Period

The security dynamics observed along the Somalia – Red Sea corridor are expected to lead to the following developments in 2025:

• Risk premiums on LNG and oil transportation may increase

• Spot LNG prices may display short term volatility

• A renewed tendency toward long term supply contracts in Asian and European markets may strengthen

• Pipeline based energy agreements that reduce dependency on maritime transit may gain greater geopolitical importance

These developments necessitate rethinking energy diplomacy not solely on the basis of supply and demand but through maritime control and logistical architecture.

 

SAVYNOR Assessment

 The recent developments along the Somalia – Red Sea corridor clearly demonstrate a shift in the center of energy security from production sites to the physical control of logistical corridors. The determining factor is no longer where the resource exists but through which routes, under which security protocols and with which cost multipliers it can be transported.

 In this regard, maritime security has become a multilayered operational domain shaped not only by military deployment capacity but also by insurance classifications, flag registry regulations, port access infrastructure, tanker tonnage standards and the distribution of risk at critical maritime chokepoints.

 Energy diplomacy can no longer be interpreted solely through intergovernmental agreements, production quotas or market pricing mechanisms. The decisive elements lie in the subtle operational matrices that govern maritime traffic: patrol route planning, escort protocols, chokepoint risk analytics and logistical continuity monitoring.

The actor that controls this matrix possesses the capacity to determine both the direction and the tempo of global energy flows.

Therefore, contemporary energy architecture is being redefined from resource sovereignty to corridor sovereignty.

---

Somali – Kızıldeniz Koridorunda Deniz Güvenliği ve Enerji Tedarik Zincirinin Kırılganlığı

Enerji Krizleri Bazen Kuyularda Değil, Denizlerde Başlar

 7 Kasım tarihinde Somali açıklarında seyreden bir LNG tankeri, organize bir deniz korsanlığı girişiminden manevra ile kurtulmuştur. Aynı rotayı kullanan başka tankerlerin de tehdit algılarını bildirmesinin ardından Avrupa Birliği Deniz Kuvvetleri (EU NAVFOR) bölgeye yeniden aktif devriye unsurları sevk etme kararı almıştır.

Bu durum, münferit bir güvenlik vakası değil; Kızıldeniz – Aden – Somali geçiş hattının, küresel enerji güvenliğinde yeniden kritik kırılganlık bölgesi haline geldiğine işaret etmektedir.

Bu koridor, yalnızca petrol ve LNG taşıyan tankerler açısından değil; küresel tedarik zinciri akışının tamamı üzerinde belirleyici bir rol üstlenmektedir. Dolayısıyla, enerji krizi çoğu zaman üretim sahasında değil, taşıma güzergâhlarında ortaya çıkar.

Deniz Koridorlarının Stratejik Niteliği

 Dünya LNG ticaretinin anlamlı bir bölümü, Süveyş Kanalı ve Bab el-Mandeb Boğazı üzerinden gerçekleşmektedir. Bu hattın güvenlik riski yükseldiğinde, tankerlerin alternatif olarak Ümit Burnu rotasına yönelmesi gerekmektedir. Bu yönelim taşıma sürelerini yaklaşık iki ila üç hafta artırmakta, sigorta primlerini yukarı çekmekte, navlun maliyetlerini genişletmekte ve nihayetinde enerji piyasalarında fiyat oynaklığını yükseltmektedir.

 Dolayısıyla, enerji arz güvenliği yalnızca “üretim kapasitesi” veya “kaynak erişimi” ile sınırlı değildir. Günümüzde taşıma rotalarının güvenliği, fiyatlama modellerinin temel bileşeni haline gelmektedir. Enerji tedarik zinciri, kaynak → üretim → taşıma → erişim aşamalarından oluşur ve bu zincirin en kırılgan halkası çoğu zaman deniz geçiş noktalarıdır.

Offshore Kavramının Yeni Boyutu

 Offshore kavramı uzun yıllar boyunca öncelikli olarak açık deniz hidrokarbon üretimi ile ilişkilendirilmiştir. Ancak günümüz jeostratejik denklemi, offshore kavramını üretimin ötesine, taşıma ve deniz hakimiyeti boyutuna genişletmiştir.

Buna göre:

• Derin deniz üretim tesisleri,

• Denizaltı boru hatları,

• Kritik tanker geçiş koridorları,

• Süveyş, Bab el-Mandeb ve Hürmüz gibi dar boğazlar,

enerji güvenliğinin ana belirleyicileri haline gelmiştir. Enerjinin değeri artık yalnızca kaynağın bulunduğu yer üzerinden değil, kaynağın ulaştırılabildiği coğrafi pazarlar çerçevesinde tanımlanmaktadır.

Önümüzdeki Döneme İlişkin Yansımalar

 Somali – Kızıldeniz hattında gözlenen bu güvenlik dinamiklerinin 2025 döneminde şu sonuçları doğurması beklenmektedir:

• LNG ve petrol taşımacılığına ilişkin risk primleri artabilir.

• Spot LNG fiyatları kısa vadede volatilite gösterebilir.

• Asya ve Avrupa piyasalarında uzun vadeli tedarik sözleşmelerine dönüş eğilimi güçlenebilir.

• Deniz geçişine bağımlılığı azaltan boru hattı temelli enerji anlaşmaları, jeopolitik açıdan daha yüksek önem kazanabilir.

 Bu gelişmeler, enerji diplomasisini yalnızca arz-talep dengesi üzerinden değil, deniz hakimiyeti ve lojistik mimari temelinde yeniden düşünmeyi gerektirmektedir.

SAVYNOR Değerlendirmesi

 Somali – Kızıldeniz hattındaki son gelişmeler, enerji güvenliğinin merkezinin üretim sahalarından lojistik koridorların fiziki kontrolüne kaydığını açık biçimde göstermektedir.

Enerji arzını belirleyen değişken, artık kaynağın nerede bulunduğu değil, o kaynağın hangi güzergâhlardan, hangi güvenlik protokolleri altında ve hangi maliyet çarpanlarıyla taşınabildiğidir.

 Bu bağlamda deniz güvenliği, askeri konuşlanma kapasitesinin ötesinde, sigorta sınıflandırmaları, bayrak devri düzenlemeleri, liman erişim altyapıları, tanker tonaj standartları ve kritik dar geçiş noktalarında (choke points) riskin dağıtılma biçimleri üzerinden şekillenen çok katmanlı bir operasyonel alan haline gelmiştir.

 Enerji diplomasisi bundan sonra yalnızca devletlerarası anlaşmalar, üretim kotları veya pazar fiyatlamaları üzerinden okunamaz.

Asıl belirleyici olan, deniz trafiğini yöneten sessiz kuvvet matrisleridir; devriye rotaları, eskort protokolleri, şok noktası risk algoritmaları ve lojistik süreklilik denetimleri.

 Bu matrislerde kontrolü elinde tutan aktör, enerji akışının yönünü ve ritmini belirleme kapasitesine sahip olur.

 Dolayısıyla günümüz enerji mimarisi, kaynak egemenliğinden koridor egemenliğine doğru yeniden tanımlanmaktadır.

---

Sécurité maritime et vulnérabilité de la chaîne d’approvisionnement énergétique dans le corridor Somalie – Mer Rouge

Les crises énergétiques ne commencent pas toujours aux sites d’extraction. Elles commencent parfois en mer.

 Le 7 novembre, un méthanier naviguant au large des côtes somaliennes a échappé à une tentative organisée de piraterie grâce à des manœuvres d’évitement. À la suite de la communication d’évaluations de menace similaires par d’autres navires empruntant la même route, la Force navale de l’Union européenne (EU NAVFOR) a décidé de redéployer des unités de patrouille actives dans la région.

Cet événement ne constitue pas un incident de sécurité isolé. Il indique que le corridor Mer Rouge – Aden – Somalie est redevenu une zone critique de vulnérabilité au sein de la sécurité énergétique mondiale.

 Ce corridor joue un rôle déterminant non seulement pour les navires transportant du pétrole et du GNL mais également pour l’ensemble des flux de la chaîne d’approvisionnement mondiale. Par conséquent, les crises énergétiques émergent souvent non pas sur les sites de production mais le long des routes de transport qui permettent l’accès aux marchés.

La nature stratégique des corridors maritimes

 Une part significative du commerce mondial de GNL transite par le canal de Suez et le détroit de Bab el Mandeb. Lorsque les risques de sécurité augmentent le long de ce passage, les navires doivent être redirigés vers la route du Cap de Bonne Espérance. Cette réorientation accroît la durée du transit d’environ deux à trois semaines, augmente les primes d’assurance, élève les coûts de fret et intensifie finalement la volatilité des prix sur les marchés énergétiques.

La sécurité de l’approvisionnement énergétique ne se limite donc pas uniquement à la capacité de production ou à l’accès aux ressources. Aujourd’hui, la sécurité des routes de transport est devenue un élément central des modèles de fixation des prix. La chaîne d’approvisionnement énergétique se compose de la séquence ressource, production, transport et accès. Le maillon le plus fragile de cette chaîne se situe souvent dans les points de passage maritimes étroits. 

La nouvelle dimension du concept d’offshore

Pendant de nombreuses années, le concept d’offshore a été principalement associé à la production d’hydrocarbures en eaux libres. Cependant, l’équation géostratégique contemporaine a étendu ce concept au-delà de la production pour inclure le transport et le contrôle maritime. Ainsi :

• Les installations de production en eaux profondes

• Les gazoducs sous-marins

• Les corridors critiques de transit des pétroliers et méthaniers

• Les détroits étroits tels que Suez, Bab el Mandeb et Ormuz

 sont devenus des déterminants majeurs de la sécurité énergétique. La valeur de l’énergie n’est plus définie uniquement par l’endroit où la ressource est située mais par les marchés géographiques auxquels elle peut être acheminée de manière fiable. 

Implications pour la période à venir

 Les dynamiques de sécurité observées dans le corridor Somalie – Mer Rouge devraient entraîner les évolutions suivantes en 2025 :

• Une augmentation des primes de risque liées au transport du pétrole et du GNL

• Une volatilité à court terme des prix spot du GNL

• Un renforcement de la tendance vers les contrats d’approvisionnement à long terme en Asie et en Europe

• Une importance géopolitique accrue des accords énergétiques fondés sur les pipelines réduisant la dépendance aux passages maritimes

 Ces développements exigent une reconsidération de la diplomatie énergétique à travers la maîtrise maritime et l’architecture logistique plutôt que sur la seule base du rapport offre demande.

Évaluation SAVYNOR

 Les développements récents dans le corridor Somalie – Mer Rouge montrent clairement un déplacement du centre de gravité de la sécurité énergétique des sites de production vers le contrôle physique des corridors logistiques. La variable déterminante n’est plus le lieu où se trouve la ressource mais les routes par lesquelles elle peut être transportée, les protocoles de sécurité qui l’encadrent et les multiplicateurs de coûts qui s’y appliquent.

 Dans ce cadre, la sécurité maritime est devenue un domaine opérationnel à plusieurs couches, façonné non seulement par la capacité de déploiement militaire mais également par les classifications d’assurance, les réglementations d’immatriculation des pavillons, l’infrastructure d’accès portuaire, les normes de tonnage des navires et la distribution du risque dans les détroits stratégiques.

 La diplomatie énergétique ne peut plus être interprétée uniquement à travers les accords interétatiques, les quotas de production ou les mécanismes de prix du marché. Les facteurs déterminants résident dans les matrices opérationnelles discrètes qui régissent le trafic maritime, notamment la planification des itinéraires de patrouille, les protocoles d’escorte, les analyses de risque aux points de passage et la surveillance de la continuité logistique.

 L’acteur qui contrôle cette matrice détient la capacité de déterminer à la fois la direction et le rythme des flux énergétiques mondiaux.

 Ainsi, l’architecture énergétique contemporaine est en train de se redéfinir du concept de souveraineté de la ressource vers celui de souveraineté du corridor.

---

소말리아 – 홍해 회랑에서의 해상 안보와 에너지 공급망 취약성

에너지 위기는 항상 시추 현장에서 시작되지 않는다. 때로는 바다에서 시작된다.

 11월 7일, 소말리아 연안 해역을 항해하던 한 LNG 운반선은 회피 기동을 통해 조직적인 해적 공격 시도에서 벗어났다. 동일한 항로를 사용하는 다른 운반선들 또한 유사한 위협 징후를 보고함에 따라, 유럽연합 해군(EU NAVFOR)은해당 지역에 다시 활성 순찰 전력을 배치하기로 결정하였다.

이 상황은 개별적인 단일 안보 사건으로 간주될 수 없다. 이는 홍해 – 아덴 – 소말리아 해상 통과 회랑이 다시금 글로벌 에너지 안보에서 핵심 취약 지대로 자리매김했음을 보여준다.

 이 회랑은 석유와 LNG를 운송하는 운반선뿐 아니라 전 세계 공급망 전체 흐름에 결정적인 역할을 수행한다. 따라서에너지 위기는 생산 현장에서가 아니라 시장 접근을 가능하게 하는 운송 경로에서 발생하는 경우가 많다.

 해상 회랑의 전략적 성격

 세계 LNG 교역의 상당 부분은 수에즈 운하와 바브엘만데브 해협을 통해 이루어진다. 이 경로에서의 안보 위험이 증가할 경우, 운반선들은 희망봉 경유 항로로 우회해야 한다. 이러한 우회는 운송 시간을 약 2~3주 추가시키며, 보험료부담을 증가시키고, 해상 운임 비용을 확장시키며, 궁극적으로 에너지 시장 가격 변동성을 증폭시킨다.

따라서 에너지 공급 안정성은 더 이상 생산 능력이나 자원 접근성만으로 정의될 수 없다. 오늘날에는 운송 경로의 안전성이 가격 책정 모델의 핵심 요소가 되고 있다. 에너지 공급망은 자원 → 생산 → 운송 → 시장 접근의 단계적 구조로 이루어지며, 이 사슬에서 가장 취약한 고리는 종종 해상 병목 구간이다.

오프쇼어 개념의 새로운 확장

 오프쇼어 개념은 오랫동안 주로 심해 탄화수소 생산과 연관되어 왔다. 그러나 오늘날의 지정학적 환경은 오프쇼어 개념을 생산 영역을 넘어 운송과 해상 통제 영역으로 확장시키고 있다. 이에 따라 다음 요소들이 에너지 안보의 핵심 결정 요인이 된다:

• 심해 생산 시설

• 해저 파이프라인

• 주요 에너지 운반선 통과 회랑

• 수에즈, 바브엘만데브, 호르무즈와 같은 전략적 해협

 에너지의 가치는 더 이상 자원이 어디에 매장되어 있는가가 아니라 어느 지리적 시장에 안전하게 도달할 수 있는가로정의된다.

향후 시기적 영향

 소말리아 – 홍해 회랑에서 관찰되는 안보 역학은 2025년에 다음과 같은 결과를 초래할 수 있다:

• LNG 및 석유 운송과 관련된 위험 프리미엄 상승 가능성

• 단기적 LNG 현물 가격 변동성 확대

• 아시아와 유럽 시장에서 장기 공급 계약 선호 경향 강화

• 해상 통과 의존도를 낮추는 파이프라인 기반 에너지 협정의 지정학적 중요성 증대

 이러한 전개는 에너지 외교를 단순한 수요 공급 균형의 문제로가 아니라 해상 통제와 물류 구조의 문제로 재해석할 것을 요구한다.

 SAVYNOR 평가

소말리아 – 홍해 회랑의 최근 전개는 에너지 안보의 중심축이 생산 거점에서 물류 통제 회랑으로 이동하고 있음을 명확히 보여준다.

결정 요인은 더 이상 자원이 어디에 존재하는가가 아니라, 어떤 경로를 통해, 어떤 안전 프로토콜 하에, 어떤 비용 배율로 운송될 수 있는가이다.

해상 안보는 단순한 군사 배치 능력을 넘어 다음 요인들에 의해 구성되는 다층적 운영 영역이 되었다:

• 보험 분류 체계

• 선박 국적 등록 규정

• 항만 접근 인프라

• 운반선 톤수 기준

• 전략적 병목 해협에서의 위험 배분 구조

 따라서 에너지 외교는 더 이상 국가 간 협정, 생산 할당, 시장 가격 구조만으로 해석될 수 없다.

핵심 영향력은 해상 교통을 조율하는 운용 행렬에 있다: 

• 순찰 경로 계획

• 호위 운항 프로토콜

• 해협 위험 분석 알고리즘

• 물류 연속성 모니터링

이 행렬을 통제하는 행위자는 전 세계 에너지 흐름의 방향과 속도를 결정할 수 있는 능력을 갖게 된다.

 따라서 현대 에너지 구조는 자원 주권에서 회랑 주권으로 재정의되고 있다.

---

Безопасность морских коридоров и уязвимость цепочки энергетических поставок в коридоре Сомали – Красного моря

Энергетические кризисы начинаются не всегда у скважин. Иногда они начинаются в море.

7 ноября газовоз, следовавший у побережья Сомали, смог избежать организованной попытки морского пиратства благодаря уклоняющим маневрам. После того как другие танкеры, использующие тот же маршрут, сообщили о схожих угрозах, Военно-морские силы Европейского Союза (EU NAVFOR) приняли решение о повторном развертывании активных патрульных подразделений в регионе.

Эта ситуация не является единичным инцидентом. Она свидетельствует о том, что транзитный коридор Красное море – Аден – Сомали вновь превращается в критическую зону уязвимости в структуре глобальной энергетической безопасности.

 Этот коридор играет решающую роль не только для танкеров, перевозящих нефть и СПГ, но и для функционирования всей глобальной цепочки поставок. Следовательно, энергетический кризис часто возникает не на месте добычи, а на маршрутах транспортировки, обеспечивающих доступ к рынкам.

 

Стратегическая природа морских коридоров

 Значительная доля мировой торговли СПГ осуществляется через Суэцкий канал и пролив Баб-эль-Мандеб. Когда риски безопасности на данном маршруте возрастают, танкеры вынуждены перенаправляться на маршрут вокруг мыса Доброй Надежды. Такое перенаправление увеличивает продолжительность перевозки примерно на две-три недели, повышает страховые премии, увеличивает фрахтовые ставки и в конечном итоге усиливает волатильность цен на энергетических рынках.

 Таким образом, безопасность энергетического снабжения не ограничивается только производственными мощностями или доступом к ресурсам. В настоящее время безопасность транспортных маршрутов стала центральным элементом моделей ценообразования. Цепочка поставок энергии состоит из последовательности ресурс, добыча, транспортировка и доступ на рынок. Наиболее уязвимым звеном этой цепи часто являются узкие морские проходы.

 

Новая измерение концепции оффшора

На протяжении многих лет понятие оффшора ассоциировалось прежде всего с добычей углеводородов в открытом море. Однако современное геостратегическое уравнение расширило это понятие, включив в него транспортировку и контроль над морскими коммуникациями. Соответственно:

• Глубоководные добывающие комплексы

• Подводные трубопроводы

• Критические коридоры прохода танкеров

• Узкие стратегические проливы, такие как Суэцкий, Баб-эль-Мандеб и Ормуз

стали ключевыми определяющими факторами энергетической безопасности. Ценность энергии определяется не только местом расположения ресурса, но и теми географическими рынками, куда она может быть доставлена надежно.

 

Ожидаемые последствия в ближайший период

 Наблюдаемые динамики безопасности в коридоре Сомали – Красного моря в 2025 году могут привести к следующим результатам:

• Увеличение премий за риск при транспортировке СПГ и нефти

• Краткосрочная волатильность спотовых цен на СПГ

• Усиление тенденции к заключению долгосрочных контрактов в азиатских и европейских рынках

• Рост геополитической значимости энергетических соглашений на основе трубопроводов, уменьшающих зависимость от морского транзита

 Эти процессы требуют переосмысления энергетической дипломатии не только в рамках баланса спроса и предложения, но и на основе контроля над морскими маршрутами и логистической архитектурой.

 Оценка SAVYNOR

 Недавние события в коридоре Сомали – Красного моря ясно демонстрируют смещение центра энергетической безопасности от мест добычи к физическому контролю логистических коридоров. Определяющим фактором становится не то, где находится ресурс, а то, по каким маршрутам, в соответствии с какими протоколами безопасности и при каких стоимостных коэффициентах он может быть транспортирован.

 В этом контексте морская безопасность превратилась в многослойную операционную сферу, формируемую не только военным присутствием, но и классификацией страховых рисков, правилами регистрации флага, портовой инфраструктурой, стандартами тоннажа танкеров и распределением рисков в стратегических узких проливах.

 Энергетическую дипломатию больше невозможно интерпретировать исключительно через межгосударственные соглашения, производственные квоты или механизмы рыночного ценообразования.

Определяющее влияние сосредоточено в матрицах скрытого операционного управления морским движением: планировании патрульных маршрутов, протоколах сопровождения, аналитике рисков в узких морских районах и мониторинге логистической непрерывности.

 Актор, контролирующий эту матрицу, обладает способностью определять направление и темп глобальных энергетических потоков.

Таким образом, современная энергетическая архитектура переопределяется от суверенитета ресурсов к суверенитету коридоров.