top of page

The United Kingdom’s Offshore Wind Budget: A Silent Brake in the Energy Transition

  • Writer: SAVYNOR
    SAVYNOR
  • Oct 28
  • 6 min read
ree

Europe is advancing rapidly in its energy transition, yet the latest offshore wind auction budget reveals a different picture; a quiet but clear signal of slowdown.


The United Kingdom announced an allocation of 1.08 billion pounds (approximately 1.45 billion dollars) for the upcoming annual auction. The budget for fixed bottom offshore wind, which was 1.1 billion pounds last year, has been reduced to about 900 million pounds. At the same time, for the first time, 180 million pounds have been allocated to floating offshore wind.


This change is interpreted as a financial brake on the path toward the 2030 target of 43 to 50 gigawatts of capacity. According to analysts, with the current budget only around 4.9 gigawatts of capacity may be achieved this year.


Strategic Turning Point: From Quantity to Quality


This reduction is not only a matter of limited funding; it shows the evolution of Europe’s energy transition narrative. The continent is moving from the era of building more turbines to asking who manufactures them, how they are financed, and who controls the infrastructure.


  • While resources for fixed bottom turbines are being reduced, the budget for floating technology is noteworthy. These technologies remain costly and risky.


  • The tender period for fixed bottom turbines has been set at 20 years. This provides investors with long term certainty, but also increases the burden on public finances and consumers.


  • Supply chain pressure remains strong. The costs of steel, cabling, installation labor, and financing have risen by triple digits, making it difficult for Europe to achieve its goal of domestic production.


 

SAVYNOR Commentary


 The United Kingdom’s 2025 budget reveals that the balance between the pace of energy transition and economic sustainability stands at a critical threshold. The transition is no longer only an environmental objective; it has become a test of strategic capacity. Energy sovereignty is measured not only by the number of turbines but by who owns the infrastructure. And one question can no longer be postponed: Europe is trying to steer the wind, but who owns the foundations beneath it?



Britanya’nın Offshore Rüzgâr Bütçesi: Nutuk Değil Uyarı

 

Avrupa enerji dönüşümünü hızla yürütüyor, fakat son açık ihale bütçesi bize başka bir tablo gösterdi; sessiz ama belirgin bir yavaşlama sinyali.


Birleşik Krallık, önümüzdeki “yıllık ihale” için 1.08 milyar £ (~1.45 milyar $) ayırdığını açıkladı. Geçen yıl sabit tabanlı denizüstü rüzgâr için ayrılan 1.1 milyar £’luk bütçe bu yıl 900 milyon £ düzeyine düşürülmüş durumda. Aynı zamanda, “yüzen rüzgâr” (floating offshore wind) için ilk kez 180 milyon £ayrıldı. 


Bu değişim, hedeflenen 2030 itibarıyla 43-50 GW kapasite hedefine ulaşma yolunda ciddi bir finansal fren olarak yorumlanıyor. Analistlerin hesaplarına göre mevcut bütçeyle bu yıl için yalnızca yaklaşık 4.9 GW kapasite oluşabilir. 


Stratejik Kırılma Noktası: Nicelik Yerine Nitelik


Bu bütçe düşürmesi yalnızca para eksikliği değil; dönüşüm hikâyesinin evrildiğini gösteriyor. Avrupa artık “daha çok türbin kurmak” döneminden “kurduğumuz türbin kimden gelmiş, nasıl finanse edilmiş, kim altyapıyı kontrol ediyor?” sorusuna geçiyor.


  • Sabit tabanlı türbinlere ayrılan kaynak kısılırken, yüzen teknolojiye ayrılan bütçe dikkat çekici: bu teknolojiler hâlâ yüksek maliyetli ve riskli.


  • İhale süresi bu yıl sabit tabanlı türbinler için 20 yıl olarak belirlendi. Yani yatırımcılara uzun vadeli güvence veriliyor, ancak bu da tüketicilerin ve kamu finansının üzerindeki yükü artırıyor. 


  • Tedarik zinciri baskısı hâlâ güçlü: Çelik, kablolama, montaj işçiliği ve finansman maliyetleri üç haneli artışlar yaşıyor; bu da Avrupa’daki “yerli üretim” hedefine ulaşmayı zorlaştırıyor.


SAVYNOR Yorumu

 

Britanya’nın 2025 bütçesi, “enerji dönüşümünün temposu” ile “ekonomik sürdürülebilirliği” arasındaki dengenin kritik eşikte olduğunu gösteriyor. Artık dönüşüm sadece çevresel bir hedef değil; stratejik bir kapasite sınaması haline gelmiş durumda. Enerji egemenliği, yalnızca türbin sayısıyla değil, altyapının kimde olduğuyla ölçülüyor. Ve şu soru ertelenemez: Avrupa rüzgârı yönetmeye çalışıyor fakat altyapının sahibi kim?


 

Le Budget Éolien Offshore du Royaume-Uni: Un Frein Silencieux dans la Transition Énergétique

 

L’Europe avance rapidement dans sa transition énergétique, mais le dernier budget d’enchères pour l’éolien en mer montre une autre réalité, un signal discret mais clair de ralentissement.


Le Royaume Uni a annoncé une allocation de 1,08 milliard de livres (environ 1,45 milliard de dollars) pour la prochaine vente annuelle. Le budget destiné à l’éolien en mer à fond fixe, qui s’élevait à 1,1 milliard de livres l’année dernière, a été réduit à environ 900 millions de livres. Dans le même temps, 180 millions de livres ont été alloués pour la première fois à l’éolien flottant.


Ce changement est interprété comme un frein financier sur la voie de l’objectif de 43 à 50 gigawatts de capacité d’ici 2030. Selon les analystes, avec le budget actuel, seulement environ 4,9 gigawatts de capacité pourraient être atteints cette année.


Point de bascule stratégique: de la quantité à la qualité


Cette réduction budgétaire n’est pas seulement une question de financement limité, elle montre l’évolution du récit de la transition énergétique en Europe. Le continent passe de la phase de construction de davantage de turbines à une réflexion sur qui les fabrique, comment elles sont financées et qui contrôle l’infrastructure.


  • Alors que les ressources pour les turbines fixes sont réduites, le budget consacré à la technologie flottante est notable. Ces technologies restent coûteuses et risquées.


  • La période d’appel d’offres pour les turbines à fond fixe a été fixée à vingt ans. Cela offre une sécurité à long terme aux investisseurs, mais augmente également la charge sur les finances publiques et sur les consommateurs.


  • La pression sur la chaîne d’approvisionnement reste forte. Le coût de l’acier, du câblage, de la main d’œuvre et du financement a fortement augmenté, rendant difficile l’atteinte de l’objectif européen de production locale.


Commentaire SAVYNOR


Le budget 2025 du Royaume Uni montre que l’équilibre entre le rythme de la transition énergétique et la durabilité économique se trouve à un seuil critique. La transition n’est plus seulement un objectif environnemental, elle est devenue un test de capacité stratégique. La souveraineté énergétique ne se mesure pas uniquement au nombre de turbines mais à la propriété de l’infrastructure. Et une question ne peut plus être différée: l’Europe essaie de diriger le vent, mais qui possède les fondations sous ses pieds?

 


영국의 해상 풍력 예산: 에너지 전환의 조용한 제동

 

유럽은 에너지 전환을 빠르게 진행하고 있지만, 최근 해상풍력 입찰 예산은 또 다른 그림을 보여준다. 조용하지만 분명한 둔화의 신호다.


영국은 다가오는 연간 입찰을 위해 10억 8000만 파운드(약 14억 5000만 달러)를 배정했다. 지난해 11억 파운드였던 고정식 해상풍력 예산은 약 9억 파운드로 줄었으며, 동시에 처음으로 1억 8000만 파운드가 부유식 해상풍력에 배정되었다.


이 변화는 2030년까지 43~50기가와트 용량 목표를 향한 재정적 제동으로 해석된다. 분석가들에 따르면 현재 예산으로는 올해 약 4.9기가와트의 용량만 확보할 수 있을 것으로 예상된다.

 

전략적 전환점: 양에서 질로


이번 감축은 단순히 자금 부족의 문제가 아니라 유럽의 에너지 전환 서사가 진화하고 있음을 보여준다. 이제는 더 많은 터빈을 세우는 것에서 누가 그것을 만들고, 어떻게 자금을 조달하며, 누가 인프라를 통제하는가를 묻는 단계로 옮겨가고 있다.


  • 고정식 터빈에 대한 자금은 줄었지만, 부유식 기술에 대한 예산은 주목할 만하다. 이 기술들은 여전히 비용이 높고위험이 크다.


  • 고정식 터빈의 입찰 기간은 20년으로 설정되었다. 이는 투자자에게 장기적 안정성을 제공하지만 공공 재정과 소비자 부담을 증가시킨다.


  • 공급망 압박은 여전히 강하다. 강철, 케이블, 설치 인건비, 금융 비용이 세 자릿수로 상승하며 유럽의 국내 생산 목표달성을 어렵게 만든다.


 SAVYNOR 논평


영국의 2025년 예산은 에너지 전환 속도와 경제적 지속 가능성 사이의 균형이 중요한 한계점에 도달했음을 보여준다. 에너지 전환은 더 이상 단순한 환경 목표가 아니라 전략적 역량의 시험대가 되었다. 에너지 주권은 터빈의 수로 측정되지 않고 인프라의 소유권으로 측정된다. 유럽은 바람을 이끌고 있지만, 근본적인 질문은 여전히 남아 있다. 누가 그 기반의 주인인가?

 


Бюджет Великобритании на офшорную ветроэнергетику: Тихое торможение в энергетическом переходе

 

Европа быстро продвигается в энергетическом переходе, однако последний бюджет аукциона на офшорные ветропарки показывает другую картину, тихий но очевидный сигнал замедления. 


Правительство Великобритании объявило о выделении 1,08 миллиарда фунтов стерлингов (примерно 1,45 миллиарда долларов) на предстоящий ежегодный тендер. Бюджет для стационарных офшорных установок, составлявший 1,1 миллиарда фунтов в прошлом году, снижен до 900 миллионов фунтов. В то же время впервые выделено 180 миллионов фунтов на развитие плавающих турбин.


Это изменение рассматривается как финансовое торможение на пути к цели 43–50 гигаватт мощности к 2030 году. По оценкам аналитиков, при текущем бюджете в этом году может быть реализовано лишь около 4,9 гигаватт мощности.


Стратегический поворот: от количества к качеству


Это сокращение бюджета не просто отражает нехватку средств, оно показывает эволюцию самой концепции энергетического перехода в Европе. Континент переходит от установки большего числа турбин к вопросам о том, кто их производит, кто финансирует и кто контролирует инфраструктуру.


  • Средства, направленные на стационарные турбины, сокращаются, тогда как бюджет для плавающих технологий растет. Эти технологии остаются дорогостоящими и рискованными.


  • Срок тендера для стационарных турбин установлен на двадцать лет, что обеспечивает долгосрочную стабильность для инвесторов, но увеличивает нагрузку на государственные финансы и потребителей.


  • Давление на цепочки поставок остается высоким. Стоимость стали, кабелей, монтажных работ и финансирования выросла в несколько раз, что затрудняет достижение цели Европы по локальному производству.


 Комментарий SAVYNOR


 Бюджет Великобритании на 2025 год показывает, что баланс между скоростью энергетического перехода и экономической устойчивостью находится на критическом уровне. Переход уже не является только экологической целью, он стал испытанием стратегического потенциала. Энергетический суверенитет измеряется не количеством турбин, а тем, кто владеет инфраструктурой. Европа управляет ветром, но главный вопрос остается прежним: кому принадлежат её основания?


 
 
 

Comments

bottom of page