Shadow Fleets, Drone Attacks and NATO’s Silent Dilemma

At the end of September, developments that dominated Europe’s security agenda demonstrated that grey-zone warfare at sea has reached a new threshold. Drone flights reported around several airports and military facilities in Denmark raised questions not only about airspace security but also about Europe’s resilience in critical infrastructure. In connection with these incidents, the French navy’s interception of the tanker Boracay and the arrest of its captain and first officer once again turned attention to Russia’s so-called shadow fleets.

In the Shadow of the Fleet

 The Boracay case shows that shadow fleets are no longer associated solely with transporting sanctioned oil; they are increasingly functioning as the logistical arm of hybrid operations. These vessels frequently change flags, switch off transponder systems, and exploit ambiguous documentation to evade scrutiny. Such practices place them firmly in the grey areas of international law, enabling them to sustain energy trade while simultaneously serving as deniable instruments for intelligence and sabotage.

 NATO Navies in a Dilemma

 NATO navies face serious difficulties against these increasingly invisible networks operating on the high seas. Shadow fleets can conduct aggressive maneuvers without triggering open military conflict, exploit legal loopholes to avoid accountability, and provide infrastructure for low-intensity yet high-impact hybrid attacks. The maritime operations emerging in parallel with the Danish drone incidents reveal the intersection of air and sea security and present a new scenario that challenges NATO’s traditional deterrence model.

Strategic Implications

 European security is now tested not only by land or air threats but also by “unidentified actors” at sea. The hybrid role of shadow fleets undermines the effectiveness of Western economic sanctions. Their coordination with drone activity highlights the rise of a new air–sea hybrid architecture.

SAVYNOR Comment

The Boracay case confirms that shadow fleets have now become next-generation grey-zone instruments. This is not limited to sanction evasion; it represents a silent yet profound strategy targeting Europe’s infrastructure, logistics, and security chain. For NATO, the problem is no longer visible navies but invisible, unaccountable, and hybridized maritime actors.

---

Gölge Filolar, Drone Saldırıları ve NATO’nun Sessiz Açmazı

Eylül ayı sonunda Avrupa güvenlik gündemine damgasını vuran gelişmeler, denizlerdeki gri bölge savaşlarının yeni bir eşiğe taşındığını göstermektedir. Danimarka’da birden fazla havaalanı ve askeri tesis çevresinde raporlanan drone uçuşları, yalnızca hava sahası güvenliğini değil, aynı zamanda Avrupa’nın altyapı direncini de tartışmaya açmıştır. Bu saldırılarla bağlantılı olarak, Fransız donanmasının Boracay adlı bir tankeri durdurması ve gemi kaptanı ile birinci zabitini tutuklaması, gözlerin yeniden Rusya’ya bağlı gölge filolara çevrilmesine yol açmıştır.

Gölge Filonun Gölgesinde

 Boracay vakası, gölge filoların artık yalnızca yaptırımlı petrol taşımakla anılmadığını; giderek hibrit operasyonların lojistik ayağı haline geldiğini ortaya koymaktadır. Bu gemiler sürekli bayrak değiştirmekte, transponder sistemlerini kapatmakta ve belgelerinin belirsizliği nedeniyle denetimden kaçabilmektedir. Bu özellikleri, gemileri uluslararası hukukun gri alanına yerleştirmekte ve hem enerji ticaretini sürdürmelerine hem de istihbarat ve sabotaj faaliyetlerinde “inkâr edilebilir” bir araç işlevi görmelerine imkân tanımaktadır.

NATO Donanmalarının Açmazı

 NATO donanmaları, açık denizlerde giderek görünmezleşen bu ağlara karşı ciddi zorluklarla karşılaşmaktadır. Gölge filolar askeri çatışmayı tetiklemeden agresif hamle yapabilmekte, hukuki boşluklardan faydalanarak sorumluluktan kaçabilmekte ve düşük yoğunluklu ancak yüksek etki yaratan hibrit saldırılara altyapı sağlayabilmektedir. Danimarka’daki drone saldırılarıyla eş zamanlı gündeme gelen bu deniz operasyonları, hava ve deniz güvenliği arasındaki kesişim noktasını açığa çıkarmış ve NATO’nun klasik caydırıcılık anlayışını zorlayan yeni bir tablo ortaya koymuştur.

Stratejik Yansımalar

Avrupa güvenliği artık yalnızca karasal veya hava tehditleriyle değil, denizde “belirsiz aktörler” aracılığıyla da sınanmaktadır. Gölge filoların hibrit rolü, Batı için ekonomik yaptırımların etkisini aşındırmaktadır. Drone saldırılarıyla eşgüdüm, deniz–hava hibrit mimarisinin yükseldiğini göstermektedir.

SAVYNOR Yorumu

Boracay vakası, gölge filoların artık yeni nesil gri bölge araçları olarak konumlandığını teyit etmektedir. Bu yalnızca yaptırım delme faaliyetleriyle sınırlı değildir; aynı zamanda Avrupa’nın altyapı, lojistik ve güvenlik zincirini hedef alan sessiz fakat derin bir stratejinin işaretidir. NATO için temel sorun, artık görünen donanmalar değil; görünmeyen, hesap vermez ve hibritleşmiş deniz aktörleridir.

---

Flottes de l’Ombre, Attaques de Drones et le Dilemme Silencieux de l’OTAN

À la fin du mois de septembre, les développements qui ont dominé l’agenda sécuritaire européen ont montré que la guerre de zone grise en mer a franchi un nouveau seuil. Les vols de drones signalés autour de plusieurs aéroports et installations militaires au Danemark ont soulevé des interrogations non seulement sur la sécurité de l’espace aérien, mais aussi sur la résilience des infrastructures critiques en Europe. Dans ce contexte, l’interception du pétrolier Boracay par la marine française et l’arrestation de son capitaine et de son premier officier ont de nouveau attiré l’attention sur les flottes de l’ombre liées à la Russie.

Dans l’Ombre de la Flotte

L’affaire Boracay démontre que les flottes de l’ombre ne se limitent plus au transport de pétrole sanctionné ; elles constituent de plus en plus le bras logistique d’opérations hybrides. Ces navires changent fréquemment de pavillon, désactivent leurs transpondeurs et exploitent des documents ambigus pour échapper aux contrôles. De telles pratiques les placent dans les zones grises du droit international, leur permettant de poursuivre le commerce énergétique tout en servant d’instruments déniables pour le renseignement et le sabotage.

Le Dilemme des Marines de l’OTAN

Les marines de l’OTAN rencontrent de sérieuses difficultés face à ces réseaux de plus en plus invisibles opérant en haute mer. Les flottes de l’ombre peuvent mener des manœuvres agressives sans déclencher de conflit militaire ouvert, exploiter les failles juridiques pour éviter toute responsabilité et fournir une infrastructure à des attaques hybrides de faible intensité mais à fort impact. Les opérations maritimes apparues parallèlement aux incidents de drones au Danemark révèlent l’intersection entre la sécurité aérienne et maritime et présentent un nouveau scénario qui met à l’épreuve le modèle de dissuasion traditionnel de l’OTAN.

Implications Stratégiques

 La sécurité européenne est désormais mise à l’épreuve non seulement par des menaces terrestres ou aériennes, mais aussi par des “acteurs non identifiés” en mer. Le rôle hybride des flottes de l’ombre mine l’efficacité des sanctions économiques occidentales. Leur coordination avec l’activité des drones souligne l’émergence d’une nouvelle architecture hybride air–mer.

Commentaire de SAVYNOR

 L’affaire Boracay confirme que les flottes de l’ombre sont désormais devenues des instruments de zone grise de nouvelle génération. Il ne s’agit pas seulement de contourner les sanctions, mais d’une stratégie silencieuse et profonde visant les infrastructures, la logistique et la chaîne de sécurité de l’Europe. Pour l’OTAN, le problème n’est plus constitué par des marines visibles, mais par des acteurs maritimes invisibles, irresponsables et hybridés.

---

Теневые Флоты, Атаки Дронов и Тихий Тупик НАТО

В конце сентября события, которые доминировали в повестке дня европейской безопасности, показали, что «серая зона» на море достигла нового уровня. Полёты дронов, зафиксированные возле нескольких аэропортов и военных объектов в Дании, поставили под вопрос не только безопасность воздушного пространства, но и устойчивость критической инфраструктуры Европы. В связи с этими инцидентами перехват танкера Boracayфранцузскими ВМС и арест капитана и старшего помощника вновь привлекли внимание к так называемым теневым флотам, связанным с Россией.

В Тени Флота

Дело Boracay показывает, что теневые флоты уже не ограничиваются транспортировкой санкционной нефти; они всё чаще становятся логистическим звеном гибридных операций. Эти суда регулярно меняют флаги, отключают транспондеры и используют сомнительные документы, чтобы избежать контроля. Подобные практики помещают их в «серые зоны» международного права, позволяя продолжать торговлю энергоресурсами и одновременно выступать как отрицательные инструменты для разведки и саботажа.

Тупик для ВМС НАТО

 ВМС НАТО сталкиваются с серьёзными трудностями в борьбе с этими всё более невидимыми сетями, действующими в открытом море. Теневые флоты способны проводить агрессивные манёвры, не вызывая открытого военного конфликта, использовать правовые лазейки для ухода от ответственности и предоставлять инфраструктуру для гибридных атак низкой интенсивности, но с высоким эффектом. Морские операции, совпавшие с инцидентами с дронами в Дании, выявляют пересечение воздушной и морской безопасности и создают новый сценарий, бросающий вызов традиционной модели сдерживания НАТО.

Стратегические Последствия

 Европейская безопасность теперь испытывается не только угрозами на суше или в воздухе, но и «неидентифицированными акторами» на море. Гибридная роль теневых флотов подрывает эффективность западных экономических санкций. Их координация с активностью дронов подчеркивает рост новой воздушно-морской гибридной архитектуры.

Комментарий SAVYNOR

 Дело Boracay подтверждает, что теневые флоты стали инструментами серой зоны нового поколения. Речь идёт не только об обходе санкций, но и о молчаливой, но глубокой стратегии, нацеленной на инфраструктуру, логистику и цепь безопасности Европы. Для НАТО проблема заключается уже не в видимых флотах, а в невидимых, неподотчётных и гибридизированных морских акторах.

---

그림자 함대, 드론 공격과 나토의 조용한 딜레마

9월 말, 유럽 안보 의제를 지배한 사건들은 해상에서의 회색 지대 전쟁이 새로운 단계에 접어들었음을 보여주었다. 덴마크의 여러 공항과 군사 시설 주변에서 보고된 드론 비행은 영공 안전뿐만 아니라 유럽의 핵심 인프라 회복력에 대해서도 의문을 제기했다. 이 사건들과 관련하여 프랑스 해군이 Boracay 유조선을 나포하고 선장과 일등 항해사를 체포한 것은 다시 한 번 러시아와 연계된 이른바 그림자 함대에 시선을 돌리게 했다.

함대의 그림자 속에서

Boracay 사건은 그림자 함대가 더 이상 제재 대상 원유 운송에만 국한되지 않고, 점점 더 하이브리드 작전의 물류 축으로 기능하고 있음을 보여준다. 이 선박들은 자주 국적을 바꾸고, 트랜스폰더 시스템을 차단하며, 불명확한 문서를활용해 감시를 회피한다. 이러한 방식은 선박들을 국제법의 회색 지대에 두며, 에너지 무역을 지속하는 동시에 정보및 사보타주 활동에 활용될 수 있는 부인 가능한 도구로 기능하게 만든다.

나토 해군의 딜레마

나토 해군은 공해상에서 점점 더 보이지 않게 활동하는 이러한 네트워크에 맞서 심각한 어려움에 직면하고 있다. 그림자 함대는 공개적인 군사 충돌을 촉발하지 않고도 공격적 행동을 취할 수 있으며, 법적 허점을 이용해 책임을 회피하고, 저강도이지만 고효과적인 하이브리드 공격을 위한 기반을 제공한다. 덴마크 드론 사건과 동시에 부각된 이러한 해상 작전은 공중 및 해상 안보의 교차점을 드러내며, 나토의 전통적 억지 모델에 도전하는 새로운 시나리오를 제시한다.

전략적 함의

 유럽 안보는 이제 지상이나 공중 위협뿐만 아니라 해상에서의 “식별 불가능한 행위자”들에 의해서도 시험대에 오르고있다. 그림자 함대의 하이브리드 역할은 서방의 경제 제재 효과를 약화시키고 있으며, 드론 활동과의 연계는 새로운공중–해상 하이브리드 구조의 부상을 보여준다.

SAVYNOR 논평

 Boracay 사건은 그림자 함대가 이제 차세대 회색 지대 수단으로 자리 잡았음을 확인시켜준다. 이는 단순히 제재 회피를 넘어, 유럽의 인프라, 물류, 안보망을 겨냥한 조용하지만 심오한 전략을 의미한다. 나토에게 있어 문제는 더 이상가시적인 해군이 아니라, 보이지 않고, 책임을 지지 않으며, 하이브리드화된 해상 행위자들이다.