Global Energy and Offshore Wind: Striking the Balance – Opportunities, Risks and Policy Needs

Amid energy transition, climate goals, and geopolitical pressures, offshore energy is no longer a luxury but a strategic necessity. Recent developments show that mistakes in this field could multiply transition costs. Yet with the right policies, offshore wind, marine energy, and related technologies can act as a catalyst for the global energy shift.

 So, what is happening on the world stage today?

Emerging Trends and Developments

 In offshore wind, new projects are gaining momentum across different regions. Taiwan has set a target of around 10.9 GW by 2030, moving toward deeper-water projects. Scotland’s Green Volt project, with 560 MW of commercial-scale floating turbines, marks an important milestone in floating wind. In the United States, the Sunrise Wind project plans to use HVDC (high-voltage direct current) technology to reduce transmission losses.

 On the policy and investment front, the picture is more complex. Norway’s Equinor has scaled back its renewable energy targets due to sector challenges. Denmark’s Ørsted cut its investment program by 25 percent. In the U.S., the Trump administration canceled new offshore wind leasing areas, creating further uncertainty. Meanwhile, the International Energy Agency (IEA) has warned that most hydrogen projects remain only on paper.

 Technologically, floating turbines, energy islands, and hybrid systems (wind, solar, wave) are gaining traction. Denmark’s energy island concept could set a new model for regional grid integration and energy trade. Yet questions remain around maturity, costs, and operational risks, making them central points of debate.

Opportunities

Significant opportunities lie ahead in the offshore sector. Floating turbines in deeper waters open major potential for countries with limited coastal areas. Energy islands and regional hubs can enhance cross-border integration and energy security. The combination of hybrid systems and storage technologies will further increase reliability.

 Additionally, the electrification of oil and gas platforms can accelerate the green transition of existing infrastructure, reducing carbon emissions in the process.

Risks

Alongside opportunities, serious risks remain. Financing costs, interest rates, and inflation may challenge investors. Regulatory and permitting uncertainty can delay projects. Local communities may resist due to visual impacts or maritime use conflicts. Floating infrastructure, cable connections, and maintenance raise technology risks. Political volatility also threatens the stability of support mechanisms.

Policy and Strategic Recommendations

For the offshore sector to progress sustainably, legal and regulatory stability is essential. Leasing and permitting must be transparent and predictable, aligned with fisheries, maritime transport, and environmental considerations.

 Financial incentives are equally critical. Public–private partnerships, tax breaks, and fixed-price guarantees can boost investor confidence.

 Strengthening local industries and supporting technological development can create competitive advantages, particularly in floating wind and operations & maintenance. Transparent communication, community participation, and ecological planning are also necessary to ensure environmental and social acceptance.

 Finally, integration across the energy transition is key. Offshore wind must be planned together with hydrogen and storage, while multi-purpose energy islands and hubs can drive a more resilient and interconnected system.

Savynor Insight

The 2050 net-zero commitments make offshore energy investments unavoidable. Decisions made today will not only secure energy supply but also reshape geopolitical and financial balances.

Those who delay will inherit the risks; those who act wisely will gain the strategic advantage.

---

Küresel Enerji ve Offshore Rüzgâr: Dengeyi Kurmak – Fırsatlar, Riskler ve Politik İhtiyaçlar

Enerji dönüşümü, iklim hedefleri ve jeopolitik baskılar arasında offshore enerji artık bir lüks değil, stratejik bir gereklilik. Son dönemde yaşanan gelişmeler, bu alanda yapılacak hataların geçiş maliyetlerini katlayabileceğini gösteriyor. Ancak doğru politikalarla offshore rüzgâr, deniz enerjileri ve bağlantılı teknolojiler küresel enerji geçişinde bir katalizör olabilir.

 Peki bugün dünya sahnesinde neler oluyor?

Öne Çıkan Trendler ve Gelişmeler

Offshore rüzgârda farklı bölgelerde yeni projeler öne çıkıyor. Tayvan, daha derin sularda offshore projelere yönelerek 2030 için yaklaşık 10,9 GW kapasite hedefi koydu. İskoçya’daki Green Volt projesi, 560 MW’lık ticari ölçekte yüzer türbin uygulamasıyla floating wind alanında önemli bir adım. ABD’nin Sunrise Wind projesi ise HVDC (yüksek gerilim doğru akım) teknolojisini kullanarak enerji iletiminde verimlilik kaybını azaltmayı hedefliyor.

 Politika ve yatırım alanında ise daha karmaşık bir tablo var. Norveçli Equinor, sektörün karşılaştığı zorluklar nedeniyle yenilenebilir hedeflerini aşağı çekti. Danimarkalı Orsted, yatırım programını yüzde 25 azalttı. ABD’de Trump yönetimi, yeni offshore rüzgâr leasing alanlarını iptal ederek sektörde belirsizlik yarattı. Uluslararası Enerji Ajansı (IEA) ise hidrojen projelerinin büyük kısmının hâlâ kağıt üzerinde kaldığına dikkat çekti.

 Teknolojik açıdan floating türbinler, enerji adaları ve hibrit sistemler (rüzgâr, güneş, dalga) öne çıkıyor. Danimarka’nın enerji adaları konsepti, bölgeler arası şebeke entegrasyonu ve enerji ticaretinde yeni bir model oluşturabilir. Ancak bu teknolojilerin olgunluk seviyesi, maliyetleri ve operasyonel riskleri hâlâ kritik tartışma başlıkları arasında.

Fırsatlar

 Offshore alanında önümüzdeki dönemde büyük fırsatlar bulunuyor. Derin sularda floating türbinler, kıyı alanı sınırlı ülkeler için büyük bir potansiyel sunuyor. Enerji adaları ve bölgesel hub’lar, ülkeler arası şebeke entegrasyonu ile enerji güvenliğini artırabilir. Hibrit sistemler ve depolama teknolojilerinin entegrasyonu ise enerji güvenilirliğini yükseltecek.

 Ayrıca petrol ve gaz platformlarının elektrifikasyonu, mevcut altyapının yeşil dönüşümünü sağlayarak karbon emisyonlarının düşürülmesine katkı verebilir.

Riskler

 Fırsatlarla birlikte ciddi riskler de gündemde. Finansman maliyetleri, faiz oranları ve enflasyon yatırımcıları zorlayabilir. Regülasyon ve izin süreçlerindeki belirsizlikler projeleri geciktirebilir. Yerel toplulukların tepkileri, özellikle görsel etkiler ve deniz kullanım hakları üzerinden gündeme gelebilir. Floating altyapılar, kablo bağlantıları ve bakım maliyetleri teknoloji risklerini artırıyor. Ayrıca politik değişkenlik, destek mekanizmalarının sürekliliğini tehdit ediyor.

Politika ve Strateji Önerileri

 Offshore sektörünün sürdürülebilir ilerlemesi için öncelikle hukuki ve düzenleyici istikrar sağlanmalı. Leasing ve izin süreçleri şeffaf ve öngörülebilir olmalı; balıkçılık, deniz ulaştırması ve çevresel etkilerle uyumlu planlama yapılmalı.

 Finansal teşvikler de kritik öneme sahip. Kamu–özel sektör ortaklıkları, vergi teşvikleri ve sabit fiyat garantileri yatırımcı güvenini artırabilir.

 Teknoloji geliştirme ve yerel endüstrinin güçlendirilmesi, floating wind ve bakım-onarım alanlarında rekabet avantajı yaratabilir. Ayrıca çevresel ve sosyal kabul için şeffaf iletişim, topluluk katılımı ve deniz ekosistemini koruyan planlama şart.

 Son olarak, enerji geçişinde entegrasyon büyük önem taşıyor. Offshore rüzgâr, hidrojen ve depolama teknolojilerinin birlikte planlanması; çok yönlü enerji adaları ve hub’ların oluşturulması stratejik bir adım olacaktır.

Savynor Yorumu 

2050 net-zero taahhütleri, offshore enerji yatırımlarını ertelenemez kılıyor. Bugün atılacak adımlar yalnızca enerji güvenliğini değil, aynı zamanda jeopolitik ve finansal dengeleri de yeniden şekillendirecek.

 Geç kalanlar riskleri üstlenir; doğru hamle yapanlar ise stratejik avantajı eline geçirir.

---

Énergie mondiale et éolien offshore : trouver l’équilibre – Opportunités, risques et besoins politiques

Dans un contexte de transition énergétique, d’objectifs climatiques et de pressions géopolitiques, l’énergie offshore n’est plus un luxe mais une nécessité stratégique. Les développements récents montrent que les erreurs dans ce domaine pourraient multiplier les coûts de la transition. Pourtant, avec les bonnes politiques, l’éolien en mer, les énergies marines et les technologies associées peuvent devenir un catalyseur de la transition énergétique mondiale.

 Alors, que se passe-t-il aujourd’hui sur la scène mondiale ?

Tendances et développements émergents

 De nouveaux projets offshore gagnent du terrain dans différentes régions. Taïwan vise environ 10,9 GW d’ici 2030 en se tournant vers des projets en eaux plus profondes. Le projet Green Volt en Écosse, avec 560 MW d’éoliennes flottantes à l’échelle commerciale, marque une étape importante dans ce domaine. Aux États-Unis, le projet Sunrise Wind prévoit d’utiliser la technologie HVDC (courant continu haute tension) afin de réduire les pertes de transmission.

 Sur le plan politique et financier, le tableau est plus complexe. Le norvégien Equinor a réduit ses objectifs en matière de renouvelables face aux difficultés du secteur. Le danois Ørsted a diminué son programme d’investissement de 25 %. Aux États-Unis, l’administration Trump a annulé de nouvelles zones de concession offshore, créant une incertitude accrue. L’Agence internationale de l’énergie (AIE) a par ailleurs souligné que la plupart des projets liés à l’hydrogène restent encore au stade de concept.

 Sur le plan technologique, les éoliennes flottantes, les îles énergétiques et les systèmes hybrides (vent, solaire, vagues) suscitent un intérêt croissant. Le concept danois d’îles énergétiques pourrait définir un nouveau modèle pour l’intégration régionale des réseaux et le commerce énergétique. Mais des interrogations persistent quant à leur maturité, leurs coûts et leurs risques opérationnels, qui demeurent au centre des débats.

Opportunités

 D’importantes opportunités se dessinent pour l’offshore. Les éoliennes flottantes en eaux profondes ouvrent de vastes perspectives pour les pays disposant de peu de zones côtières. Les îles énergétiques et hubs régionaux peuvent renforcer l’intégration transfrontalière et la sécurité énergétique. La combinaison de systèmes hybrides et de solutions de stockage améliorera encore la fiabilité.

 De plus, l’électrification des plateformes pétrolières et gazières peut accélérer la transition verte des infrastructures existantes et réduire les émissions de carbone.

Risques

 Ces opportunités s’accompagnent néanmoins de risques sérieux. Les coûts de financement, les taux d’intérêt et l’inflation peuvent freiner les investisseurs. L’incertitude réglementaire et les procédures d’autorisation peuvent retarder les projets. Les communautés locales peuvent s’y opposer en raison de l’impact visuel ou de conflits d’usage maritime. Les infrastructures flottantes, les câbles et les opérations de maintenance posent également des risques technologiques. Enfin, la volatilité politique menace la stabilité des mécanismes de soutien.

Recommandations politiques et stratégiques

 Pour que le secteur offshore progresse de manière durable, il est essentiel de garantir une stabilité juridique et réglementaire. Les concessions et autorisations doivent être transparentes, prévisibles et alignées avec les besoins de la pêche, du transport maritime et de la protection environnementale.

 Les incitations financières jouent également un rôle crucial. Les partenariats public-privé, les avantages fiscaux et les garanties de prix fixes peuvent renforcer la confiance des investisseurs.

 Le développement technologique et la montée en puissance de l’industrie locale peuvent créer des avantages compétitifs, en particulier dans l’éolien flottant et la maintenance. Enfin, l’acceptation sociale et environnementale exige une communication transparente, la participation des communautés et une planification respectueuse des écosystèmes marins.

 L’intégration est enfin un élément clé. L’éolien offshore doit être pensé en synergie avec l’hydrogène et le stockage, tandis que des îles et hubs énergétiques polyvalents peuvent favoriser un système plus résilient et interconnecté.

Analyse de Savynor

 Les engagements « zéro émission nette » à l’horizon 2050 rendent les investissements dans l’énergie offshore incontournables. Les décisions prises aujourd’hui détermineront non seulement la sécurité énergétique, mais aussi l’équilibre géopolitique et financier mondial.

 Les retardataires hériteront des risques ; ceux qui agissent avec clairvoyance obtiendront l’avantage stratégique.

---

Мировая энергетика и офшорная ветроэнергетика: баланс возможностей, рисков и политических решений

На фоне энергетического перехода, климатических целей и геополитического давления офшорная энергетика перестала быть роскошью и стала стратегической необходимостью. Последние события показывают, что ошибки в этой сфере могут многократно увеличить стоимость перехода. Однако при правильной политике офшорная ветроэнергетика, морская энергетика и сопутствующие технологии могут стать катализатором глобального энергетического сдвига.

 Так что же происходит сегодня на мировой арене?

Актуальные тенденции и новые проекты

 В разных регионах развиваются новые офшорные проекты. Тайвань ставит цель достичь около 10,9 ГВт к 2030 году, переходя к проектам в глубоких водах. В Шотландии проект Green Volt мощностью 560 МВт с коммерческими плавучими турбинами стал важной вехой в этой области. В США проект Sunrise Wind планирует использовать технологию HVDC (высоковольтный постоянный ток), чтобы сократить потери при передаче.

 В политике и инвестициях картина более сложная. Норвежская компания Equinor сократила свои цели в области ВИЭ из-за проблем в секторе. Датская Ørsted уменьшила свою инвестиционную программу на 25 %. В США администрация Трампа отменила новые аренды участков для офшорных ВИЭ, что создало дополнительную неопределённость. Международное энергетическое агентство (МЭА) также отмечает, что большинство проектов по водороду пока остаются лишь на бумаге.

 С технологической точки зрения внимание привлекают плавучие турбины, энергетические острова и гибридные системы (ветер, солнце, волны). Датская концепция энергетических островов может задать новый стандарт для региональной интеграции сетей и торговли энергией. Но их зрелость, стоимость и операционные риски остаются ключевыми темами для обсуждения.

Возможности

 В офшорной сфере открываются большие возможности. Плавучие турбины в глубоких водах открывают перспективы для стран с ограниченными прибрежными территориями. Энергетические острова и региональные хабы могут укрепить трансграничную интеграцию и повысить энергетическую безопасность. Интеграция гибридных систем и технологий хранения дополнительно увеличит надёжность.

 Электрификация нефтегазовых платформ также может ускорить зелёный переход существующей инфраструктуры и сократить выбросы углерода.

Риски

 Наряду с возможностями остаются серьёзные риски. Высокие расходы на финансирование, процентные ставки и инфляция могут отпугнуть инвесторов. Неопределённость регулирования и процедур разрешения может задерживать проекты. Местные сообщества могут возражать из-за визуального воздействия и конфликта интересов в использовании моря. Плавучая инфраструктура, кабели и обслуживание несут технологические риски. Политическая нестабильность также угрожает устойчивости механизмов поддержки.

Политические и стратегические рекомендации

 Для устойчивого развития офшорного сектора необходимо обеспечить правовую и регуляторную стабильность. Аренда и выдача разрешений должны быть прозрачными, предсказуемыми и согласованными с рыболовством, морским транспортом и экологическими требованиями.

 Финансовые стимулы также имеют решающее значение. Государственно-частные партнёрства, налоговые льготы и гарантии фиксированных цен могут укрепить доверие инвесторов.

 Развитие технологий и поддержка местной индустрии могут создать конкурентные преимущества, особенно в области плавучих ВЭС и обслуживания. Прозрачное взаимодействие, участие сообществ и экологическое планирование необходимы для общественного и экологического признания.

 Наконец, интеграция играет ключевую роль. Офшорная ветроэнергетика должна планироваться совместно с водородом и хранением энергии, а многофункциональные энергетические острова и хабы могут укрепить устойчивую и взаимосвязанную систему.

Взгляд Savynor

 Обязательства по достижению углеродной нейтральности к 2050 году делают инвестиции в офшорную энергетику неизбежными. Решения, принимаемые сегодня, будут определять не только энергетическую безопасность, но и геополитическое и финансовое равновесие.

 Те, кто опоздает, примут на себя риски; те, кто действует вовремя и разумно, получат стратегическое преимущество.

---

글로벌 에너지와 해상풍력: 균형을 맞추다 – 기회, 위험 그리고 정책적 필요성

에너지 전환, 기후 목표, 지정학적 압력이 뒤섞인 오늘날, 해상 에너지는 더 이상 사치가 아니라 전략적 필수 요소이다. 최근의 전개는 이 분야에서의 실수가 전환 비용을 몇 배로 늘릴 수 있음을 보여준다. 그러나 올바른 정책이 뒷받침된다면 해상풍력, 해양 에너지 및 관련 기술은 글로벌 에너지 전환의 촉매제가 될 수 있다.

 그렇다면 지금 세계 무대에서는 어떤 일이 벌어지고 있는가? 

주요 동향과 발전

 다양한 지역에서 새로운 해상풍력 프로젝트가 속속 등장하고 있다. 대만은 2030년까지 약 10.9GW를 목표로 심해 프로젝트에 착수했다. 스코틀랜드의 Green Volt 프로젝트는 560MW 규모의 상업용 부유식 터빈으로, 부유식 풍력 분야의 중요한 이정표가 되었다. 미국의 Sunrise Wind 프로젝트는 HVDC(고전압 직류) 기술을 활용해 송전 손실을 줄이는 것을 목표로 한다.

 정책과 투자 측면에서는 더 복잡한 양상이 나타난다. 노르웨이의 Equinor는 업계의 어려움으로 인해 재생에너지 목표를 축소했다. 덴마크의 Ørsted는 투자 프로그램을 25% 줄였다. 미국에서는 트럼프 행정부가 신규 해상풍력 임대 구역을 취소하면서 불확실성이 커졌다. 또한 국제에너지기구(IEA)는 대부분의 수소 프로젝트가 여전히 계획 단계에 머물러 있다고 지적했다.

기술적으로는 부유식 터빈, 에너지 아일랜드, 하이브리드 시스템(풍력, 태양광, 파력)이 부상하고 있다. 덴마크의 에너지 아일랜드 개념은 역내 전력망 통합과 에너지 무역의 새로운 모델이 될 수 있다. 그러나 이러한 기술의 성숙도, 비용및 운영 리스크는 여전히 중요한 논쟁의 대상이다.

기회

해상 분야에는 앞으로 큰 기회가 존재한다. 심해 부유식 풍력은 연안이 제한적인 국가들에게 막대한 잠재력을 제공한다. 에너지 아일랜드와 지역 허브는 국가 간 통합과 에너지 안보를 강화할 수 있다. 하이브리드 시스템과 저장 기술의결합은 신뢰성을 더욱 높일 것이다.

 또한 석유 및 가스 플랫폼의 전력화는 기존 인프라의 녹색 전환을 가속화하여 탄소 배출 저감에 기여할 수 있다.

위험

 그러나 기회와 함께 심각한 위험도 존재한다. 금융 비용, 금리, 인플레이션은 투자자들에게 부담이 될 수 있다. 규제 및인허가 불확실성은 프로젝트를 지연시킬 수 있다. 지역 사회는 시각적 영향이나 해양 이용권 충돌 문제로 반발할 수 있다. 부유식 인프라, 케이블 연결, 유지보수는 기술적 리스크를 높인다. 또한 정치적 변동성은 지원 정책의 지속 가능성을 위협한다.

정책 및 전략적 제언

해상풍력 부문이 지속 가능하게 발전하려면 법적·제도적 안정성이 필수적이다. 임대 및 인허가는 투명하고 예측 가능해야 하며, 어업, 해상 운송 및 환경적 고려와 조화를 이뤄야 한다.

재정적 인센티브도 매우 중요하다. 민관 협력, 세제 혜택, 고정 가격 보장은 투자자의 신뢰를 강화할 수 있다.

 부유식 풍력 및 운영·유지보수 분야에서의 기술 개발과 지역 산업 강화는 경쟁 우위를 창출할 수 있다. 또한 사회적·환경적 수용성을 확보하기 위해서는 투명한 소통, 지역 참여, 해양 생태계 보호 계획이 필수적이다.

 마지막으로, 에너지 전환의 통합적 접근이 중요하다. 해상풍력은 수소 및 저장 기술과 함께 계획되어야 하며, 다목적 에너지 아일랜드와 허브는 보다 탄력적이고 상호 연결된 시스템을 구축할 수 있다.

SAVYNOR 시각

 2050 탄소중립 약속은 해상풍력 투자를 불가피하게 만든다. 오늘 내린 결정은 에너지 안보뿐 아니라 지정학적·금융적균형도 재편할 것이다.

 늦게 움직이는 자는 위험을 떠안게 될 것이며, 현명하게 행동하는 자는 전략적 우위를 차지할 것이다.